KAÇIRAN ETKENLER
Ses yükseltmek.
Esnemek.
Burada benim sözüm geçer.
Son sözü söylemede ısrar.
Olumsuz vücut dilinin kullanılması: Sert duruş,sıkı bağlı kollar,sert el hareketleri.
Utandırma,bozma,gururla oynama,küçük düşürme…
Küçümseme,alay etme,iğneleme…
Hava atma. (Özellikle kendi ülkesi,yolları havası,suyu,insanı vs..)
Kaba kuvvet.
Konfliktin içine ilgisiz kişilerin çekilmesi.
Çifte standartlı olma: ‘söylediğimi yapın yaptığımı değil.’
İstenmeyen ahlakî tavsiyeler.
İspatsız doğrulukta ısrar.
‘Şunu yap, sana şu var.” sözü.
‘Zaten hepiniz böylesiniz’,’sizden beklemiyor değildim’,’öğrenci milleti’
Öğrenciyi yansılama.
Emretmek.(Yap lan işte!)
Aşırı ödüllendirme.
Meşgulüm sonra gel.
Ben sizin arkadaşınızım.(Ama biz arkadaş değil öğretmen istiyorduk!)
Çık dışarı terbiyesiz!
İşe yaramaz! Ne yaptığın beni ilgilendirmez!
Ben öyle istiyorum,o kadar!
Ödev vermek için ödev vermek.
Madem susmayacaksınız o zaman bu cümleyi elli defa yazın!
Verilen sözün tutulmaması.
Her şeye evet demek.(Ve sonra altından kalkamamak.)
Tebeşir vs. atmak.
Reklam yapma, kendi milletinin üstün olduğunu ima edici sözler söyleme.
YAKLAŞTIRAN ETKENLER
Gülümseme.
Güzel giyinme.
Tıraşlı olma.
Ailelere ziyaret.
Öğrenciden yana tavır.
Öğrencinin şahsi ekonomik durumunu bilmek, bilindiğinin çocuk tarafından bilindiğini sağlamak.
“İnsanlar hata yapabilirler” kabullenmesiyle disiplin problemlerine yaklaşmak.
Ailesinin (anne baba,kardeşler) yaş günlerinin bilinip kutlanması.
Üzüntülü olduğunda ne olduğunu sormak .
Sevincini paylaşmak.
Ayıplarını örtmek.
Ümit vermek,güven vermek.
Sen de benim gibisin, bana benzer özelliklerin var.
Günaydın, lütfen, tabii ki neden olmasın, özür dilerim.
Putlarına dokunmama, o putları kendilerinin kıracağı zamana kadar sabretme.
Zamana riayet, derse zamanında başlama ve dersi zamanında bitirme
